Źródło: http://www.terrarium.com.pl/ Hodowla Aktywność Aktywna głównie nocą i o zmierzchu, ze swojego ukrycia wychodzi również często po deszczu i w pochmurne dni. Dzień spędza w wilgotnych norach i różnych zakamarkach. Biotop Pędzą nocny tryb życia poszukując w norach, pomiędzy skałami i kamieniami zdobyczy, na którą składają się jaszczurki, inne węże oraz drobne ssaki i ptaki. Terrarium Typu półsuchego, gdzie podłoże składa się z mieszaniny piasku z torfem. Umieszczamy także miskę z wodą do picia oraz kawałki kory, korzenie, by węże mogły się pod nimi ukryć. Węże te nie wspinają się na duże wysokości, więc nie ma potrzeby umieszczania gałęzi, jednakże powinien się znaleźć jakiś przedmiot, o który wąż będzie się mógł ocierać w celu zrzuceniu wylinki np. wspomniany wyżej korzeń. Wielkość terrarium Obszerne terrarium, zwłaszcza, gdy trzymamy kilka osobników. Dla dorosłej pary minimum to 80/50/40 cm (dł/szer/wys). Powinno być raczej szersze i dłuższe niż wysokie. Oświetlenie Cykl 12-14 godzinny. Temperatura W terrarium utrzymujemy ciepłotę w granicach 25-32°C za dnia. W nocy może spadać do 22°C. Zimą możemy obniżyć jeszcze bardziej do około 15°C, co naśladuje naturalne spadki temperatury w ich środowisku lepiej jej jednak przezimować gdy chcemy je rozmnożyć i uzyskać zdrowe młode (patrz zimowanie). Wilgotność Około 50-70% w tym celu spryskujemy całe terrarium raz dziennie letnia wodą. Podłoże powinno być lekko wilgotne, jednak na pewnej powierzchni należy zapewnić suchsze miejsce z bezpiecznym schronieniem. Żywienie Dorosłe węże karmimy drobnymi ssakami; myszami, małymi szczurami i jednodniowymi pisklętami kur. W naturze w skład ich diety wchodzą też jaszczurki i inne węże nie wyłączając jadowitych oraz przedstawicieli swego gatunku oraz jajka ptaków i gadów. Swą ofiarę duszą w splotach ciała. Niekiedy, gdy ofiara jest niezbyt duża przygniatają ją do podłoża i w ten sposób duszą lub też zjadają żywcem. Zdarzają się przypadki, że niektóre osobniki preferują tylko jeden rodzaj pokarmu, a nawet kolor sierści swej ofiary. Rozpoznawanie płci Samce dorastają większych rozmiarów i różnią się od samic dłuższym ogonem oraz szerszą i grubszą jego nasadą co wynika z obecności narządu kopulacyjnego - półprącia. Najpewniejszą metodą oznaczenia płci jest sondowanie lecz wykonać to może tylko doświadczona osoba bo przy niewprawnym sondowaniu można uszkodzić delikatne półprącia. Sonda w przypadku samca wchodzi głębiej w nasadę ogona , u samicy zagłębia się najwyżej na parę milimetrów. Rozmnażanie L. t. campbelli (apricot) L. t. campbelli (apricot) Dorosłe samce powinno trzymać się oddzielnie szczególnie gdy w terrarium jest samica, bo wtedy będą toczyć nieustanne walki o nią. Po okresie obniżenia temperatury w zimie węże ujawniają swą aktywność seksualną i przystępują do godów i kopulacji. Samiec wtedy bez przerwy pełza za samicą i próbuje skłonić ją do kopulacji. Gdy do tego dojdzie osobniki stykają swoje kloaki i samiec umieszcza jedno z półprąci (hemipenes) w kloace samicy. Wtedy to należy zachować dużą ostrożność by nie spłoszyć węży, bo grozić to może uszkodzeniem dróg rodnych samicy i półprącia samca. Samiec pomaga sobie zatrzymać samice łapiąc ją pyskiem tuż za głową. Zapłodniona samicę należy oddzielić od innych węży by spokojnie doczekała zniesienia jaj (zazwyczaj na kilka dni przed zniesieniem jaj samica zrzuca wylinkę). Po około dwu miesiącach od kopulacji samica poszukuje miejsca do złożenia jaj dobrze jest przygotować pojemnik wypełniony wilgotnym mchem torfowcem tu samica złoży jajka i jeszcze kilka godzin po tym fakcie będzie otaczać je splotami swego ciała. Zniesione jajka delikatnie przenosimy do inkubatora, gdzie inkubujemy je zakopane w torfie z piaskiem lub wermikulicie do 2/3 przy temperaturze 28-29°C i wilgotności 80%. Po około 3 miesiącach wylęgają się małe wężyki ubarwione jak dorosłe długości 15-20 cm. Karmimy je po pierwszej wylince noworodkami mysimi lub przymusowo paseczkami serca wołowego bądź ogonami mysimi, które wtykamy im do paszczy, a one już same zaczynają je połykać. Przy dobrym karmieniu dojrzewają w drugim roku życia. Zimowanie Wymagane jeśli chcemy je sprowokować do aktywności rozrodczej. Z początkiem listopada zaczynamy stopniowo w ciągu trzech tygodni obniżać temperaturę, zaprzestajemy podawać pokarm i skracamy oświetlenie terrarium ostatecznie nie oświetlając go wcale. Pod koniec listopada tak przygotowane węże umieszczamy w pojemnikach z czystym podłożem (np. mieszanina trocin torfu i mchu torfowca) i małym pojemnikiem z wodą do picia. Dobrze jest rozdzielić je według płci i ponownie połączyć dopiero po wzbudzeniu. Pojemniki umieszczamy w ciemnych, chłodnych i suchych miejscach (piwnica, spiżarnie), gdzie temperatura jest stała na poziomie 12-15°C. Kontrolujemy przebieg zimowania co parę dni. Zazwyczaj zimujemy je przez około trzy miesiące. Po tym czasie przenosimy je do terrariów i stopniowo wydłużamy oświetlenie i temperaturę. Po około dwu tygodniach powrotu do pełnej aktywności zjadają pokarm i przystępują do godów. U samców aktywność seksualna jest wyraźniejsza i to one zaczynają intensywnie interesować się samicami. Nie powinno się zimować osobników chorych lub w złej kondycji (zimowanie w naturze jest forma naturalnej selekcji bo zwierzęta chore jej nie przeżywają) oraz węży w pierwszy roku ich życia.